Ροδόχρους Νόσος (Ακμή)

Η ροδόχρους νόσος είναι μία συχνή, χρόνια φλεγμονώδης δερματική νόσος, με εξάρσεις και υφέσεις. Χαρακτηρίζεται από προσβολή του κεντρικού προσώπου (παρειές, μύτη, μέτωπο, πηγούνι) και μπορεί να εκδηλώνεται με ερύθημα, φλεγμονώδεις βλατίδες, φλυκταινίδια και ευρυαγγείες.
Προσβάλλει άτομα ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών.

Αιτιοπαθογένεια
Η παθογένεσητης ροδόχρου νόσου παραμένει άγνωστη, ωστόσο θεωρείται πως είναι πολυπαραγοντική. Ενοχοποιούνται:
1. Ενδογενείς παράγοντες: όπως η γενετική προδιάθεση, διαταραχές των αγγείων του δέρματος, διαταραχή της φυσικής ανοσίας.
2. Μικροοργανισμοί: όπως το Demodex folliculorum, ένα παράσιτο που υπάρχει φυσιολογικά στο δέρμα, αλλά υπερπολλαπλασιάζεται στη ροδόχρου.
3. Περιβαλλοντικοί παράγοντες: όπως η ζέστη, ο ήλιος, η κατανάλωση αλκοόλ, το στρες, η έμμηνος ρύση και οι πικάντικες τροφές.

Υπότυποι
Με βάση κάποια κύρια χαρακτηριστικά η ροδόχρους έχει ταξινομηθεί σε 4 υπότυπους:
• Ερυθηματοτηλεαγγειεκτατική: χαρακτηρίζεται από ερυθρίαση (flushing) και μόνιμο ερύθημα κεντρικού προσώπου, με ή χωρίς ευρυαγγείες.
• Βλατιδοφλυκταινώδης: χαρακτηρίζεται από μόνιμο ερύθημα κεντρικού προσώπου, παροδικές βλατίδες και/ή φλύκταινες του κεντρικού προσώπου.
• Φυματώδης: χαρακτηρίζεται από πάχυνση του δέρματος και προσβάλλει κυρίως τη μύτη (ρινόφυμα), αλλά και το μέτωπο (μετωπόφυμα), τα αυτιά (ωτόφυμα) ή το πηγούνι (γναθόφυμα).
• Οφθαλμική: μπορεί να συνυπάρχει με άλλη μορφή ροδόχρου. Χαρακτηρίζεται από ερύθημα του επιπεφυκότα, αίσθηση ξένου σώματος, αίσθημα καύσου και νυγμού, φωτοευαισθησία και θολή όραση.
Η εξέλιξη από τον έναν υπότυπο στον άλλο θεωρείται πιθανή, ωστόσο κάθε ασθενής μπορεί να εμφανίζει συγχρόνως τα χαρακτηριστικά περισσότερων του ενός υπότυπου.

Θεραπεία
Η τριάδα αντιμετώπισης της ροδόχρου βασίζεται:
1. στην εκπαίδευση των ασθενών προς την αποφυγή των επιβαρυντικών παραγόντων
2. στη σωστή φροντίδα του δέρματος και
3. στην κατάλληλη θεραπεία (αντιβιοτικά, ενυδάτωση, αντηλιακά, λέιζερ, ηλεκτροκαυτηρίαση κ.α.).